papaq

is.

1. Əsasən tüklü dəridən tikilən baş geyimi. Buxara dərisindən papaq. Sur papaq. – Aslan zağarası getmiş papağını çıxardıb, əlindəki kağızı onun içinə qoydu. . M. Hüs.. . . <Dadaş> kepkasını götürüb, gümüşü papağını başına qoydu. . S. R.. // Ümumiyyətlə, hər növ baş geyimi.

2. Bir şeyi yuxarıdan örtən şey; qapaq.

◊ Papaq eləmək – bildirmək, xəbər eləmək. Xeyir iş olanda bizə də bir papaq elə. Papağını əyri (çəp) qoymaq – xatircəm olmaq, rahat olmaq; özünü qayğıdan, məsuliyyətdən azad hiss etmək. <Rüstəm:> Bizim zamanda planları yerinə yetirdin, papağını çəp qoy, neyləsən, söz deyən olmayacaq. M. İ.. Papağını əyri (çəp) qoyub gəzmək – heç bir işlə məşğul olmamaq, boşboş, avara-avara gəzmək. Papağını göyə atmaq – çox razı olmaq, çox sevinmək. <Qızyetər Nəcəfə:> Sən papağını göyə at ki, Şirzadla gəzirəm. M. İ.. Papağını qabağına qoymaq yaxud qabağına qoyub fikirləşmək – yaxşı-yaxşı düşünmək, hər- tərəfli düşünmək, götür-qoy etmək. <Səkinə Rüstəmə:> Papağını qoy qabağına, ağlını yığ başına, ay kişi, Yarməmmədə, Salmana söykənən kəlləmayallaq uçar. M. İ.. Papaq kimi qaralmaq – uzaqdan qaraltı kimi görünmək, nəzərə gəlmək. <Pəri nənə:> Gördüm ki, bir topa adam papaq kimi qaralır. S. R..